OpenStandaard of -Source
OpenStandaarden en OpenSource software zijn twee verschillende onderwerpen.
Op deze pagina lees je de verschillen en overeenkomsten.
Definities
Een OpenStandaard heeft betrekking op de specificatie van de taal die computers onderling spreken.
Het gaat om een gemeenschappelijke afspraak over het formaat van gegevensuitwisseling tussen ICT-systemen.
Iedere leverancier mag een OpenStandaard in zijn software implementeren en iedere gebruiker mag deze gebruiken.
OpenSource software gaat over de (in een bepaalde programmeertaal geschreven) broncode van de software die draait op een ICT-systemen zelf.
OpenSource licentievoorwaarden bieden ruime mogelijkheden om deze broncode te gebruiken, te bestuderen, aan te passen en verder te verspreiden.
Overeenkomsten
Toch zijn er enkele overeenkomsten:
- Beide kunnen bijdragen aan leveranciersonafhankelijkheid
- Restricties die worden opgelegd door intellectuele eigendomsrechten worden via de licentievoorwaarden gereduceerd.
Er zijn nauwelijks juridische hindernissen voor hergebruik;
- Het ontwikkelproces kent vaak een open besluitvormingsmodel;
- OpenSource software maakt vaak gebruik van OpenStandaarden, omdat de juridische gebruiksvoorwaarden van OpenStandaarden compatibel zijn met OpenSource licenties.
Voor OpenStandaarden worden ook regelmatig referentie-implementaties ontwikkeld en verspreid onder een OpenSource licentie om de correcte implementatie van de OpenStandaard te bevorderen.
Deze overeenkomsten leiden er toe dat beide onderwerpen met elkaar geassocieerd en soms ook verward worden.
Verschillen
Het belangrijkste verschil is dat OpenStandaarden vooral gaan over het vergroten van de interoperabiliteit oftewel de uitwisselbaarheid van gegevens.
Zolang software gebruik maakt van OpenStandaarden zal het mogelijk zijn om verschillende leveranciers te betrekken bij de implementatie of ontwikkeling van ICT-systemen die op elkaar aansluiten.
OpenStandaarden kunnen zijn geïmplementeerd in OpenSource software en in gesloten (proprietary) software.
Om interoperabiliteit te realiseren is het gebruik van OpenSource software dus geen vereiste.
Gesloten, niet-vrije specificaties voor gegevensuitwisseling brengen beperkingen met zich mee zoals geheimhoudingsverklaringen en bepaalde licentieconstructies.
Dit soort beperkingen maken het vaak onmogelijk of zeer moeilijk om deze goed te implementeren in OpenSource software.